Brasil!!!

Beste mensen,

Inmiddels zijn Nicole en ik alweer 1,5 week in Brazilie. We begonnen in Rio waar het echt super mooi weer was dus waar we lekker 3 dagen op het strand hebben doorgebracht. We arriveerde 's avonds in het Mellow Yellow hostel, wat echt een feest hostel is, vlakbij het strand van Copacabana. We kregen gelijk te horen dat we iedere dag recht hadden op 2 gratis Cairparinhas! De bar zag er erg gezellig uit dus de eerste avond hebben we daar doorgebracht. Na een dagje gechild te hebben wilde we 's avonds gaan koken omdat ons budget het niet echt toe laat iedere dag uit eten te gaan. Helaas was het gasfornuis kapot. Toch maar een pizzatje dan. De volgende dag kregen we te horen dat ze niet van plan waren het gasfornuis te maken waarop wij besloten naar het andere Mellow Yellow hostel te gaan, het chill hostel. Hier deed het gasfornuis het wel maar kregen we helaas geen gratis cocktails

. Dat het een chill hostel is hebben we geweten want het barste van de rasta's met gitaren die van 's ochtends 09.00 tot 's nachts 02.00. Wat een gezelligheid! Niet echt aan ons besteed die alto's en omdat we ook niet 's nachts de straat op konden hebben we onze resterende avonden vooral besteed met filmpjes kijken.

Vorige week zaterdag zijn we naar het Christus beeld gaan kijken, toch wel de toeristische atractie van Rio is. Met een busje werden we een berg op gebracht vanwaar we weer een ander busje moesten nemen en uiteindelijk nog een klein stukje moesten lopen voor je eraan kwam. Het uitzicht is echt prachtig en het beeld echt super indrukwekkend. Het barst er alleen van de toeristen die allemaal een mooie foto willen maken. Net zoals wij zeg maar. Daarna nog maar even op het strand gaan liggen om uit te rusten van de klim

.

Op maandag hebben we de laatste inkopen gedaan voor oa Willem, Thijs, Rens en Kirsten en zijn we richting Angra dos Reis vertrokken. Dit is niet zo'n boeiend plaatsje maar vanuit daar kun je een boot nemen naar Ihla Grande (eiland groot). Dit schijnt echt een super mooi eiland te zijn met de mooiste stranden van de wereld maar bij ons heeft het bijna alle 5 de dagen dat we er waren geregend

. Toch mocht dit de pret niet drukken want we zaten in een super leuk hostelletje waar we met 4 fransen jongens op de kamer sliepen. We kwamen er al snel achter dat deze jongens echt knetter gek zijn dus dat paste wel bij ons. We hebben ons tijd voornamelijk besteed met filmpjes kijken, wandelen door de regen langs het strand, genieten van het heerlijke eten wat de eigenaar van het hostel maakte, kaartspelletjes en feestjes bouwen! De fransen waren erg van de zelfgemaakte Cairperwodka's een variant op de Cairperinha, en lieten ons daar graag van meegenieten. De tweede avond was vooral een dolle boel want er zou een feestje zijn bij een ander hostel op het eiland. 2 van de Fransen waren er al heen en Nicole en een andere Frans bleven in het hostel maar ik wilde wel ff feesten dus samen met Frans 4 begaf ik me in de stromende regen richting het partyhostel. Zeiknat aangekomen was bleek er helemaal geen feest te zijn. (De volgende dag zou blijken dat we bij totaal het verkeerde hostel waren maar dat wisten we toen nog niet). Helaas moesten we dus weer door de regen terug en omdat het pikkendonker was op het eiland kreeg ik het voor elkaar om in de modder te vallen ieuw!

De laatste avond op het eiland hebben we wederom een feestje gevierd, nu echt.. Zonder modder enzo. Hardstikke gezellig! Helaas moesten we op vrijdag ook van deze nieuwe vrienden afscheid nemen, er komt geen einde aan al dat afscheid.

Ook Frans 1 t/m 4 vertrokken vrijdag maar met een andere boot dus die hebben we niet meer gezien. Omdat we maar 4 uurtjes geslapen hadden was de boottocht terug vooral een misselijkmakende hel voor mij maar ik heb het overleefd. De busreis was beter te doen na een primatourtje en heb ik lekker liggen slapen. Na 8 uur kwamen we in Sao Paulo aan. Onderweg naar het hostel vroeg een uiterst aardig man met vrouw in auto ons of hij ons kon helpen, we waren een beetje verdwaald en Sao Paulo is best gevaarlijk. Hij besloot ons een lift te geven en zetten ons even later af bij ons hostel. Een gloed nieuw hostel waar de helft van de kamers nog niet af is. We krijgen een fixe korting dus dat is voor ons het belangrijkste! En we slapen onder gloed nieuwe lakens en douchen in gloed nieuwe badkamers! Yess!!

Mijn volgende en laatste verhaal zal waarschijnlijk vanaf thuis geschreven worden. Dinsdag 10 augustus vlieg ik terug en woensdag 11 augustus zal ik om 11.25 aankomen op schiphol.

Dikke kus uit Brazilie!

Regenbooghuisjes, Krokodillen en watervallen!

Beste mensen, die nog niet op vakantie zijn..

Het is inmiddels weer 1,5 week geleden dat ik van me heb laten horen dus het wordt weer s tijd voor een update.

Op onze laatste dag in Buenos Aires, daar was ik gebleven bij mijn vorige verhaal, zijn we naar El Boca gegaan. Dit is de armste maar tevens ook de leukste wijk van BA. Alle huisjes zijn daar in regenboogkleuren geschilderd om de armoede en ellende een beetje te vergeten. Ook wordt er op veel plekke tango gedanst en proberen mensen van alles te doen om je bij hun restaurantje te laten eten. We vonden het beide erg leuk maar hadden niet veel tijd om te blijven. ´s Avonds vertrokken we richting Mercedes. De goedkoopste bus die we konden vinden zou ons in 10 uur naar het dorpje, waarvan we toen nog niet wisten dat het in the middle of nowhere was, brengen. Na zo´n 2 uur in de bus moesten we ineens van bus wisselen. We hadden inmiddels behoorlijke trek omdat de bus 1,5 uur vertraging had en we er eigenlijk op hadden gerekend dat we eten zouden krijgen in de bus (ik leer het ook nooit he). Uiteindelijk moesten we dus om 22.30 van bus wisselen en kwamen we in een behoorlijk armoedige bus terecht waar we een broodje ham/kaar kregen, yess! Na een half broodje kwam er ineens een vrouwtje naar ons toe die riep: Chica´s! Vamos!! Wij kijken mekaar aan, huh.. Naja snel onze spullen gepakt, werden we ineens in een super chique bus geplant. Huh! En, we kregen nog meer eten! Wij natuurlijk super blij! (zie foto). We hebben nog een half uur in een deuk gelegen tot ergenis van onze medepassagiers. Om 07.00 kwamen we aan in Mercedes waar we gelijk naar het hostel gingen om wat bij te slapen. Toen we eenmaal bijgetankt waren gingen we maar even het dorpje verkennen. Er was dus echt niks! Niemand op straat, niks te doen! Hmm, gelukkig hadden we gepland de volgende dag naar Peligrini te gaan, en waren we eigenlijk alleen in Mercedes omdat dat het enige plaatsje was waarvandaan bussen daarheen gaan. We kwamen er later achter waarom.. Anyway, het toeval bestond dat er in ons hostel nog 2 Nederlandse jongens logeerde die ook onderweg waren naar Peligrini. Zo kom je 1,5 maand geen Nederlander tegen en zo zitten ze ineens op een plek waar geen mens te vinden is. Gekke Nederlanders.

We reden de volgende dag met een behoorlijke gammele bus over onverharde wegen naar Peligrini waar we een boottocht over een moerasmeer zouden gaan maken. Gezellig met zn allen op een kamer besloten we samen het dorpje te gaan verkennen. Nou dat bestond dus uit weilanden, modderpaden en een paar soort van huisjes die dienst deden als ieniemienie restaurantjes. Omdat er geen lantaarnpalen zijn daar ging deze wandeltocht gepaard met het stappen in plassen en het schreeuwen omdat er ineens een koe op de weg stond. Ook de boottocht de volgende dag was spectaculair omdat we heel wat krokodillen hebben gespot! Helaas geen fotos die staan op Nicole dr camera en zij heeft geen kabeltje bij zich.

Na Peligrini zijn we met een 4x4 die we deelde met onze nieuwe Nederlandse vrienden, naar een stadje gegaan van waaruit we de bus naar Iguacu wilde pakken om de watervallen te bezoeken. Ook deze bustrip ging niet zonder slag of stoot want onze bus kwam op een heel ander platform dan ons was verteld waardoor we de bus miste en uiteindelijk een nieuw kaartje moesten kopen

rare Argentijnen snappe niks van geld terug geven..

´s Avonds kwamen we weer behoorlijk uitgeteld in Iguacu aan. De volgende dag besloten we te chillen omdat het niet zo´n mooi weer was. De dag erna, het was nu echt super helder, zijn we met een bus naar de watervallen gegaan. We waren het er allebei overeens dat dit echt het mooiste was wat we ooit hadden gezien! Super indrukwekkend de hoeveelheid water, het geweld waarmee het naar beneden komt en alle regenbogen. We hebben alle watervallen vanuit alle hoeken bekeken, een boottochtje gemaakt waarbij ik natuurlijk het allernatst van iedereen uit de boot kwam, verkeerde plek gekozen ofzo, en gechild in de zon om op te drogen. ´s Avonds werden we nog getrakteerd om tangodansers in ons hostel dus onze dag kon niet meer stuk. De volgende dag wilde we zo snel mogelijk naar Rio omdat we echt toe waren aan zon, zee en strand na al die kou die we hebben moeten doorstaan.

Aangekomen bij het busstation werd er ons verteld dat Iguacu - Rio vol zat maar hij ons wel van Paraguay naar Sao Paulo kon vervoeren, huh? Ja duhh, dat doe ik echt dagelijks, is een makkie! Naja doe maar dan. Wij dus gepakt en gezakt met een busje naar Paraguay waar we totaal niks snapte van de duane maar uiteindelijk toch, voorzien van 4 extra stempels de grens over konden en in de bus belande naar Sao Paulo. Daar hebben we gelijk de bus naar Rio gepakt en daar zijn we nu dus. Ja, we doen voorzichtig!

Over Brazilie de volgende x meer..

Iedereen geniet van je vakantie, Dikke kus van mij en Nicole

Salta - Buenos Aires, I Love Argentina!

Lieve mensen in het warme Nederland,

Ik ben nu ruim een week in Argentinië en kan wel zeggen dat ik het echt een geweldig land vind! Alles is hier zo veel makkelijker, het reizen, het contact leggen, gewoon alles. Ook het eten is helemaal geweldig! Na 4 weken reist met aardappels was ik echt toe aan vernieuwing. In Argentinië eten ze voornamelijk steak die met de overheerlijkste wijnen geserveerd wordt.

Mijn reis in Argentinië begon in Salta na mijn trip from hell, zie vorige verhaal. Ik sliep in een erg leuk hostelletje in een kamer met 3 andere meiden. Samen met 2 van hen heb ik de finale gekeken van de World Cup. Pff wat een tegenvaller! En iedereen in mijn bar was voor Spanje dus dat was extra moeilijk toen de Spanjaarden in de laatste 10 min van de extra tijd scoorde. Gelukkig was ik het snel vergeten aangezien ik met allemaal Engelse was die het niet zoveel konde schelen en we s´avonds zo´n overheerlijke steak gingen eten. De volgende dag ben ik met mijn nieuwe engelse vrienden naar Cafayate gegaan. Een stadje ongeveer 4 uur rijden van Salta, 4 uur is hier echt een afstand van niks dus het was gewoon een uitstapje. Cafayate is een heel mooi stadje midden in de bergen waar ze heel veel wijn verbouwen. We hebben daar bij een van die wijnboerderijen een lekkere fles wijn en een stuk overheerlijke geitenkaas gekocht en zijn richting de bergen gaan hiken. Super mooi daar en door het lopen vergaten we al snel dat het er belachelijk koud was. Bij een watervalletje op een grote rots in het water hebben we de wijn gedronken en brood met de geitenkaas gegeten. Al met al echt een hele leuke dag, dit is het Argentijnse leven, genieten en genieten!

Of het door de wijn kwam, door het verlies van Nederland of door mijn bustrip from hell, de volgende dag was mijn verkoudheid waar ik al een week mee liep omgeslagen in een keelontsteking. Gelukkig hadden ze een dokterservice in het hostel en kreeg ik gelijk antibiotica maar de overige dagen in Salta heb ik dus weinig meer gedaan. Rusten, dat had ik ook wel nodig eigenlijk.

Op donderdag vertrok ik richting het busstation voor mijn 20-uur durende busreis naar Buenos Aires waar vrijdag Nicole aan zou komen. Lichtelijk getraumatiseerd door mijn vorige busreis besloot ik een eersteklas bus te nemen met eten, dekens, een wc, films, je kent het wel. Bij het busstation aagekomen bleek dat mijn bus gecanceld was! Mañana, Nee! ik moet morgen in Buenos Aires zijn! Ik ben in de rij gaan staan bij het enige busstation waar mensen stonden en vroeg of het nog mogelijk was diezelfde dag naar Buenos Aires te gaan. Ja zei die man, eerste klas bus vertrekt om 13.00. Uh, no entiendo (ik begrijp het niet, mijn favo reactie want ik begrijp het bijna nooit

) het is nu 13.00. Ja klopt, hij vertrekt dus nu. Ik als een gek naar de bus gerend en uiteindelijk zat ik er net op tijd en kon mijn reis beginnen. Super luxe en voor ik het wist was ik in Buenos Aires. Toen Nicole ´s avonds aan kwam was ik echt super blij! Heel fijn om elkaar weer te zien en ik had heel veel zin in het samen reizen, ookal heb ik het ook echt heel leuk gehad alleen. We zijn diezelfde avond steak gaan eten, natuurlijk met rode wijn. Buenos Aires bestaat uit verschillende wijken die elk wat te bieden hebben. We proberen iedere dag een wijk te zien en zo zijn we oa ook bij een gigantisch kerkhof terecht gekomen waar Eva Perron een graftombe heeft want ze liggen hier boven de grond ipv eronder. Heel indrukwekkend! Daarnaast hebben we gister een super mooie tangoshow gehad. Eerst kregen we een uurtje les, daarna overheerlijk eten en vervolgens de show! Hoewel ik salsa vooral leuk vond om te doen vind ik de tango echt te gek om naar te kijken. Onder begeleiding van een harmonica, echt van die bruiloft van Maxima muziek, danste de Argentijnen met alle passie die ze in zich hadden. Super leuke avond om nooit te vergeten!

Vandaag gaan we naar Palermo, wat een hele leuke wijk schijnt te zijn en morgen doen we el Boca waar het voetbal gevestigd is. Morgen avond vertrekken we richting Mercedes voor het volgende avontuur.

Wordt vervolgd.

Heel veel kusjes! Femke

Bolivia, and I almost died again!

Beste mensen,

Het is alweer een week geleden en er is alweer een heleboel gebeurd! Ik ben op dit moment in Salta, Argentinie maar daar is heel wat aan vooraf gegaan.

Na mijn laatste drankje met Nico ben ik vroeg naar bed gegaan omdat mijn bus naar Puno vroeg in de ochtend vertrok. De bussen in Peru zijn heel luxe dus ik zat lekker onderuit gezakt in mijn stoeltje van het uitzicht te genieten, muziek te luisteren en een beetje te slapen en voor ik het wist was ik in Puno. Deze stad vond ik gelijk helemaal niks. Het ligt aan het Titicacameer en je kunt er eilanden bezoeken maar volgens velen is dit een soort Eurodisney atractie en daar ben ik afgelopen december nog geweest. Ik besloot dan ook de volgende dag verder te reizen naar La Paz, Bolivia. Deze reis had iets meer voeten in de aarde omdat ik na 2 uur te voet de grens over moest. Je moet dan een stempel in je paspoort laten zetten en aan de andere kant weer terug de bus in. Vervolgens reden we nog een uurtje en kwamen we aan in Copacabana. DIt is echt een super leuk stadje aan het Titicacameer wat eigenlijk net een kustplaatsje is met boulevard. Na een stop van een uur en een soepje op het terras, verdorie wat heb ik terrasje gemist, reden we verder naar La Paz. We moesten nog wel even het meer oversteken met een pondje. Echt aparte ervaring, hiervoor verwijs ik naar de foto..

In La Paz aangekomen hoorde ik een meisje tegen een taxichauffeur roepen dat ze naar Loki wilde. IK OOK! Schreeuwde ik gelijk en zo had ik gelijk een vriendinnetje. We sliepen samen in een kamer in een stapelbed met nog 18 andere

, ja 18! Daar betaal je wel maar 4 euro per nacht voor en het is echt het coolste hostel ooit! Super mooi ouderwets gebouw met een hele gezellige bar waar iedereen vrienden met elkaar is. We gingen gelijk de bar in om te vieren dat we elkaar hadden ontmoet en zo duurde de avond nog heel lang! De volgende dag op zoek naar een Nederlands cafe om de halve finale te kijken en daarna onze Dead Road tour geboekt. Je gaat dan met een mountainbike op één van de stijlste en gevaarlijkste wegen van de wereld, naar beneden! Hier zijn al velen overleden door tragische ongevallen maar dit, anders zou je dit nu niet lezen, is ons gelukkig niet overkomen.

Om 8.00 werden we opgehaald en samen met nog 3 andere uit ons hostel reden we naar 4700 m hoogte boven zeeniveau. We moesten mountainbiken tot 1100 m hoogte boven zeeniveau dus kun je nagaan hoe stijl je dan naar beneden gaat. Eerst een stukje verharde weg en daarna een heel end onverhard vlak langs de afgrond! Super eng maar ook super vet om een keer mee te maken en wederom was het uitzicht weer geweldig! Kate, mnengelse vriendinreed echt als een trage otter over die weg als de dood dat ze het niet zou overleven

terwijl ik het gevoel redelijk te pakken had. Je rijd onderandere door watervallen en sommige stukjes denk je echt dat je vliegt. Je hebt er dan ook geen conditie voor nodig want de trappers heb ik enkel gebruikt om mijn voeten op te zetten. Het is remmen en sturen en bidden, zeg maar.. Na een heerlijke lunch en een duik in het zwembad onder aan de berg, blij als we waren dat we nog leefden, vertrokken we met ons busje weer terug omhoog. Nu moesten we die zelfde weg in het busje afleggen! Dit vond ik velen maar enger dan het fietsen want ineens heb je de controle niet meer. Die kerel reed ook echt als een malloot als je bedenkt dat er regelmatig bussen crashen daar maar daar probeerde ik niet over na te denken. ´s Avonds was er een quiz in Loki´s waar ik samen met Kate en ons ter plekken samengestelde team van een engelse jongen, een Zuid Afrikaanse jongen en een Nederlandse jongen, aan mee deed. Jullie geloven het nooit maar wij hebben die quiz dus gewonnen. Dit lag totaal niet aan al die jaren Triviant ervaring want het was een 100% op Engelse gerichte quiz. Anyway we wonnen dus en de prijz was een fles hele chique rum! Te gek! Wederom een feestje gebouwd dus.

De volgende dag ben ik richting het bus station gegaan om ´s avonds met de bus richting Salta te vertrekken. Ik wilde voor de finale in Argentinie zijn dus er stond me een aardige reis te wachten. Oorspronkelijk 18 uur naar de grens en 7 uur vanaf de grens tot aan Salta. Dit is uiteindelijk in totaal 30 uur geworden! 30 uur, zonder eten, zonder wc, zonder verwarming terwijl het buiten ver beneden het vriespunt is ´s nachts! En, daar boven op, grotendeels op onverharde wegen. Lees: helemaal geen weg is ook een weg. Dwars door iets wat volgens mij een woestijn genoemd kan worden. Een reis die ik waarschijnlijk nooit meer vergeet omdat ik zo ontzettend heb afgezien zeg maar. Maar ook dit heb ik overleefd en je word er hard van laten we maar zeggen. Ik was heel blij met mijn slaapzak en mn crackers want in 30 uur zonder eten kun je droge crackers ineens heel erg gaan waarderen. Om 02.00 kwam ik in Salta aan waar ik niet eens de tijd nam om te eten maar onmiddelijk een taxi naar het hostel nam waar ik nu verblijf en in een diepe slaap belande.

Nu ben ik dus in Argentinie waar ik de finale van het Wereldkampioenschap ga bekijken en waar ik nog heel veel andere leuke dingen ga zien!

Wordt vervolgd...

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Inca Trail, Dead Womans Pass, I can´t stop shaking!

Lieve medelevers,

Pfff, ja hoor ik heb het overleefd! Dit is veruit het zwaarste (veel zwaarder dan de jungle in Thailand, het bomenparcours tijdens familieweekend of mijn afstuderen) wat ik ooit heb gedaan. Ik ben zo´n 3x over mijn grens heen gegaan maar het is wel het mooist en meest voldoenenst (volgens mij is dat geen woord maarja) dat ik ooit heb gedaan! Ik zal proberen zo kort mogelijk toe te lichten hoe het was.

Mijn Inca trail begon dinsdagochtend toen ik om 5.45 bij mijn hostel werd opgehaald met een busje van het reisbureau. In die bus zaten de 7 dragers, de gids en de 6 medereizigers. 2 stellen uit Nederland waarvan 1 van mijn ouders leeftijd en 1 rond de 30 en een stel uit Belgie van midden 20. De dragers gaan mee om de tenten en alle andere benodigde spullen te dragen en voor het eten te zorgen. Je moet wel gewoon je eigen tas, slaapzak en matje dragen (althans als je geen 30 dollar wilt betalen om dat af te kopen). Vanaf mijn hostel reden we naar een stadje waar we konden ontbijten. Daar had ik even contact met mama omdat ik helemaal in paniek raakte van het idee dat ik aan het einde van mijn reis in mijn eentje in Brazilie zou zijn. De plek waar volgens verhalen die ik hier hoor, bekend staat als een plek waar meisje die alleen reizen voordurend worden overvallen. Samen besloten we om mijn terugticketdatum met 2 weken te vervroegen. Ik kom dus 11 Augustus al terug!!

Na het ontbijt nog een klein stukje doorgereden met het busje en vanaf daar kon de echt Inca trail beginnen. We liepen langs een rivier en begonnen al gelijk aan een klim. Ik vond het vanaf het begin al zwaar en was dan ook erg angstig voor de volgende dag want die staat bekend als het zwaarst! Na een aantal uur flink door gestapt, geklommen, gezweet en gekletst, kwamen we aan bij de eerste lunch plaats. Daar ontdekte ik hoe goed georganiseerd de trekking was. Er stond al een eettent opgesteld en de dragers, die steeds vooruit rennen met ruim 20 kilo op hun rug om alles goed voor te bereiden, waren druk in de weer met het eten. We kregen steeds soep bij lunch en daarna allerlei lekkere gerechten! Net zoals bij het diner maar dan werd het diner afgesloten door een toetje

. Na de lunch was ik al helemaal gesloopt maar we moesten nog zo´n 2 uur door lopen voor we het kamp zouden bereiken. Daar aangekomen stonden de tenten al klaar! Iedere dag om 17.00 was het thee tijd waarbij we thee met popcorn en koekjes kregen! Om 19.00 staat dan het eten klaar en na het eten gaat iedereen naar bed (20.00) .

De tweede dag, de zwaarste dag, werden we om 5.30 gewekt door de dragers met een heerlijk kopje cocathee! Daarna ontbijt, pannenkoekjes en geroosterd brood! En de tocht kon beginnen. Iedereen moest deze dag op zijn eigen tempo lopen. De stelletjes (dat heb ik weer, ik zit met allemaal stelletjes

en de meeste gebruikte uitdrukking was dan ook: he schatje) liepen wel samen maar ik liep alleen. Nouja alleen, ik had de eerste helft Caro Emerald bij me en die zorgde ervoor dat de inmens zware tocht nog een beetje dragelijk werd. De oneindige trappen, de stijle hellingen, de smalle paadjes, alles bij elkaar maakte het een enorme uitdaging waarbij ik steeds weer mijn grens moest verleggen. Ik kon echt niet meer, of toch wel? Bij de eerste stop, wat later de tweede bleek te zijn want ik was in mijn enthousiasme gewoon voorbij de eerste gelopen, kon ik even tot rust komen. Wat een meevaller dat ik al over de helft was! Ik besloot de tweede helft vergezeld te worden door tientallen Africanen en de muziek van de Lion King klonk dan ook door mijn oortjes terwijl ik Deads Womans Pass liep. Vraag me niet waarom het zo heet maar doodgegaan ben ik zeker daar! Gelukkig was de combinatie van de muziek met het super mooie uitzicht als ik heel even, lees na iedere 3 stappen, op adem wilde komen en achterom keek, maakte het zeker de moeite waard! En hoewel ik nooit had verwacht dat ik er ooit nog aan zou komen, kwam ik dan uiteindelijk boven op de hoogste berg die we moesten beklimmen! 4214m Boven zee niveau! Ik kon mijn ogen niet geloven! Wat ongeloofelijk mooi en wat was ik ongeloofelijk kapot! Naar beneden was een stuk gemakkelijk! Ookal vinden de meeste dalen heel zwaar omdat het je knieen flink aantast en je hele stijlen treden afdaalt, was het voor mij een eitje vergeleken bij het klimmen. Uiteindelijk kwamen we rond 13.00 bij het kamp aan waar de lunch klaar stond. ´s Middags heerlijk geslapen. ´s Avonds zou mij de koudste nacht te wachten staan. De wolken kruipen in je tent en bij een temperatuur van -7 kun je het flink koud krijgen. Ik kreeg dan ook een flesje gekookt water mee voor in mijn slaapzak en heb al mijn kleren inclusief jas aangehouden. Aparte ervaring.

De derde dag had ik het persoonlijk vooral in het begin heel zwaar. Van de spierpijn kreeg ik de ene been ampèr nog voor de andere maar we moesten nog een flink stuk omhoog. Wederom was het uitzicht weer prachtig dus het was weer de moeite waard geweest. Het dalen ging weer makkelijker en we bezochten onderweg ook nog een aantal Inca vindplaatsen. Daar kregen we informatie over de intelligentie die de Inca´s gehad moeten hebben omdat ze zo´n aparte manier van bouwen hadden dat zelfs 400 jaar later de gebouwen nog in tact zijn. De ligging is ook heel slim gekozen. Altijd hoog, zodat ze niet door het water zouden worden vernietigd en in de buurt van plaatsen waar voedsel verbouwd kan worden. We liepen ook nog een heel stuk door het Cloudforest (ik weet niet wat het verschil is met het rainforest maar het is duidelijk iets anders, dus..). Super mooi hoe groen het daar is! Net de droomvlucht! Bij het derde kamp was een restaurantje waar we een ieniemieniestraaltje douche konden krijgen. Heerlijk na 2 dagen lopen zonder douchen! ´s Avonds weer heel vroeg naar bed omdat we om 3.45 gewekt zouden worden.

Dag 4, de dag dat we Machu Pichu zouden zien! Als dolle honden moesten we onze spullen in pakken en ontbijten om zo snel mogelijk voor een hek te staan. Ik snapte er echt geen drol van maar we stonden daar dus om 4.40 om vervolgens nog een uur te moeten wachten in het pikdonker! Echt apart. Daarna renden we letterlijk in het pikdonker langs de afgrond over de berg om zo snel mogelijk bij Machu Pichu te kunnen zijn! Speedy Conzales is er niks bij. Ik weer totaly out of breath natuurlijk, kon die mensen amper bij houden en vond het in het donker langs een afgrond rennen ook niet echt één van mijn favoriete bezigheden maar goed. Daar stonden we dan, vlak bij Machu Pichu, te wachten tot de zon op kwam. We hadden het geluk dat het super helder weer was! We konden zo de eerste zonnenstralen van 2 juli 2010, papa´s verjaardag, de dag dat Nederland van Brazilie won, Machu Pichu binnen zien gaan! Daarna liepen we door richting de ingang. Het is een prachtige Inca stad die bijzonder mooi gebouwd is! Ik vond het heel bijzonder maar voor inside information verwijs ik je toch naar de stad zelf omdat ik echt te moe was om alles te onthouden.

Nadat we alles hadden gezien en van het uitzicht hadden genoten ging ik met het Belgische stel naar het stadje wat onder Machu Pichu ligt om de hot springs te bezoeken! Wow wat was dat relax na al die inspanning (understatement van de eeuw). Na de lunch keken we nog even voetbal. Daarna zouden we met de trein naar een stadje gebracht worden waar iemand van het reisbureau op ons zou staan te wachten om ons naar onze hostels te brengen. Ja, zou. De trein kon halverwege niet meer verder, het lijkt de NS wel daar, dus we moesten ergens in the middle of nowhere uitstappen. Gelukkig konden we een Collectivo regelen (een gedeelde taxi) en zo kwam ik toch nog veilig in mijn hostel aan. Gebroken maar ow zo tevreden.

Morgen vertrek ik naar Puno, geen idee wat die stad me gaat brengen. Ik ga Cusco missen, de stad die zo mooi tussen de bergen ligt! De stad waar er iedere dag dansers op straat zijn en de stad waar mensen op iedere hoek je vragen of ze je schoenen mogen poetsen, ook al heb je teenslippers aan. Ik ga proberen Nick nog te meeten vanavond.

Marjan en al mijn collega´s van het UWV! Leuk dat jullie mijn verhalen lezen! Heel jammer dat jww weg gaat enzo. Ik werk aan mijn stembanden maar zingen in het spaans gaat me lang niet zo goed af als zingen achter mijn bureau bij het UWV hihi. Dikke kus terug voor Aggie!

Pap ik hoop dat je een fijne verjaardag heb gehad en ben blij dat je cadeau in de smaak valt! en Mam,ik heb vandaag een zaksnoep uitgepakt wat ontzettend goed van pas komt morgen als ik 9 uur in de bus zit naar Puno, bedankt! Voor alles!

Heel veel Liefs! Dikke kus Femke, ik leef nog.. net..

Het grote feest, mijn afscheid van de school en Pisac

Lieve mensen in Nederland,

Na mijn tweede week Cusco heb ik weer het één en ander mee gemaakt. Naast de dagelijkse spaanse les die ik nu heb afgerond zijn we deze week een aantal keer op stap gegaan. Dit zorgt ervoor dat ik aan het eind van de week helemaal kapot was omdat ik wel gewoon iedere dag om 07.30 uit mijn bed moest komen.

Donderdag was De dag waar heel Cusco op zat te wachten en tevens Nicks verjaardag. De avond ervoor natuurlijk op stap geweest dus toen we om 09.30, een half uur later dan gepland omdat we eerst een taart in Nicks gezicht moeste gooien, in de brandende zon een poging deden iets mee te krijgen van het ritueel op het grote centrale plein, had ik het erg zwaar. Na dit ritueel zijn we richting Sacsahuaman gelopen. Dit is een Incavesting vlak bij het centrum waar weer een ander ritueel plaats zou vinden. Een helse tocht na 4 uur slaap maar zeker de moeite waard wat het uitzicht betreft. Omdat we met 1000den tegelijk waren was het bekijken van het ritueel een beetje lastig maar we waren eigenlijk al heel blij dat weop de berg in het zonnetje konden zitten.

´s Avonds natuurlijk weer op stap en omdat Nick zijn sleutel vergeten was vond hij het nodig om ´s ochtends om 06.00 steentjes tegen mijn ruit aan te gooien om naar binnen te kunnen. Alsof ik mijn slaap niet hard genoeg nodig had

. De volgende dag mijn laatste spaanse les die eindigde met het leren maken van Pisco sour, de plaatselijke cocktail, om 12.00 smiddags nog voor de lunch!! Vanaf dat moment was het één groot feest wat zich verplaatste van de school naar ons huis, naar de discotheek. Zaterdag zou ik na de lunch naar Loki hostel verhuizen maar tijdens de lunch kwamen de Argentijnse flessen wijn op tafel dus dat stelde ik nog even uit. Samen met vrienden van de huisbazin, een nieuw meisje uit Amerika en mijn huisgenoten bleven we de hele middag wijn drinken. Na de negende fles besloten mijn huisbazin en haar vrienden dat ik nog maar een nachtje moest blijven dus hebben ze het hostel gebeld. Geen probleem. Na de 15de fles dook ik mijn bed in voor mijn Pisac avontuur.

Zondag om 09.30 vertrok ik samen met Nick en het nieuwe meisje uit Amerika richting de bus om naar Pisac te gaan. Al snel werden we aangesproken door een taxichauffeur die ons voor 50 soles (15 euro) wel naar Pisac wilde brengen. Oke, misschien niet de goedkoopste manier maar we kregen wel persoonlijke side seeing onderweg. Op de terugweg kwamen we erachter dat de bus 2 soles was!!!! Afzetter! Anyway de weg er naar toe was wel heel comfortabel en we hebben ontzettend genoten van het uitzicht (zie fotos!). In Pisac aangekomen was het nog even zoeken naar de juiste route om de berg naar de Ruines te beklimmen maar uiteindelijk kon de tocht beginnen. De Ruines van Pisac zijn, volgens mijn boek, de meeste fascinerende van de Heilige vallei. Net als Machu Pichu een vindplaats van de Inca´s. Het is een klim van 8 km en er word je dan ook aangeraden om met een busje omhoog te gaan. Ik wilde wel ff trainen voor de Inca trail en was met een bergbekliminstructeur (Nick) en een proffesionele hiker (Elizabeth) dus had er helemaal zin in. Nou dat heb ik geweten. Een combinatie van de hoogte en de enorm stijle trappen/berg die je beklimt zorgt voor tintelingen en zweet over je hele lijf. Na iedere 20 m moest ik ff op adem komen maar het uitzicht was dan ook echt super mooi! Ook van de Ruines heb ik erg genoten! We kregen wat uitleg, waar ik niet al te veel van begreep in het Spaans, en hebben wat rond gelopen. Op de terug weg vonden Nick en Elizabeth het nodig om het avontuur wat uit te breiden en de alternatieve ( lees illegale) route terug te nemen. Doodsangsten heb ik uitgestaan maar het was wederom de moeite waard.

De avond afgesloten met de plaatselijke lekkernij cavia en een potje scrabble in het engels, spaans en nederlands. Daarna toch maar in het Loki hostel geslapen. Vandaag tref ik de voorbereidingen voor de Inca trail die morgen begint. Ik heb er zin in! Ik zou eigenlijk zaterdag met de bus naar Puno gaan maar omdat ik vrijdagnacht pas terug kom van Machu Pichu heb ik besloten om zondag te gaan. Kan ik nog even van Cusco genieten, en Ow wat ga ik deze geweldige stad missen!!

Pap, fijne verjaardag! Leuk cadeau de wedstrijd Nederland-Brazilie!

Dikke kus! Femke

1 week Cusco, altijd feest in Juni!

Daar ben ik weer! En alweer bedankt voor de leuke reacties!

Ik ben hier nu een week en het bevalt tot nu toe goed. Er zijn wel een aantal dingetjes waar je erg aan moet wennen. Buiten het cultuur verschil wat echt hudge is hier! Is het klimaat ook heel apart. Overdag is het buiten zo rond de 20 á 25 graden maar snachts is het rond het vriespunt. Omdat de huizen zo dik zijn is het binnen ijs koud! Plaatselijke bevolking vind het dan ook heel normaal om buiten in een tshirt te lopen en binnen een jas aan te hebben

. Ik probeer zoveel mogelijk verschillende laagjes aan te doen zodat ik me niet iedere x hoef te verkleden.

Verder is juni de feestmaand hier. De maand van de bevrijding. Waarvan precies weet ik niet maar in ieder geval is er iedere dag een soort optocht en zijn er iedere dag dansende mensen in het centrum. Aankomende donderdag is er het feest van het jaar, een wedstrijd van Nederland en een verjaardag van mn huisgenootje dus dat wordt extra feest!

Mijn spaans gaat al iets vooruit. Willem en Sander, ik zal volgende week een stukje spaans op mn blog zetten

daar is het nu nog iets te vroeg voor. Ik heb iedere dag eerst 2 uur grammatica van een vent die onverstaanbaar spaans en heel slecht engels praat en daarna 2 uur praten met een heel grappig vrouwtje. Verder ga ik smiddags meestal iets met Nick doen, de enige huisgenoot die smiddags geen les heeft. We gaan dan het centrum in of spaans oefenen.

Donderdag heb ik kookles en salsales gehad! Super leuk. Vooral de salsales was een succes en daarom zijn we vrijdagavond met een paar gaan salsadansen. Donderdagavond zijn we ook nog naar een karaokebar geweest maar dat vond ik niet zon succes.

Gister heb ik even een hostel uitgezocht voor volgende week. Ben half overleden op de weg er naar toe want het is boven op een berg en de hoogte is hier killing! Je krijgt bijna geen lucht dus het wandelen is heel zwaar. Wel een super leuk hostel uitgezocht (op aanrade van Ike) boven op de berg dus. Het heeft een binnentuin, wat echt heel zeldzaam is hier, en een leuk barretje. Daarnaast zijn we nog even naar de markt gegaan waar ze echt de vreemdste dingen verkopen. De man van de snoepkraam verkoopt namelijk ook rauwe kip en je kunt er verse kikkerbillen kopen

. Vandaag maar woordjes leren want ik krijg een test morgen!

Volgende week dindsdag Inca trail! Super veel zin in! Nouja dit was het weel weer. Ik zal proberen een filmpje te uploaden die Nick voor me heeft gemaakt.

Heel veel Liefs!! xxxx Femke

de vlucht, Lima en Cusco

Beste mensen,

Nu vanuit Cusco mijn tweede verhaaltje. Ik wil in ieder geval iedereen bedanken voor de lieve berichtjes!

Ik zal beginnen met mijn vluchten. Vanaf Amsterdam naar Madrid was het goed te doen. Het duurde zo´n 2,5 uur en gedurende de hele vlucht heeft het meisje voor mij naar me zitten staren. Mijn eerste vriendin, al was het misschien alleen van haar kant, was ongeveer 3 jaar. Daarna snel over moeten stappen op de vlucht naar Lima. Tijdens die vlucht leerde ik een man kennen van mijn vaders leeftijd die zijn dochter ging opzoeken in Peru waarmee hij samen ging rondreizen (zo kan het dus ook pap). Aparte vent, geloofde niet in inentingen of Malaria en had nog nooit van Dengue gehoord. Hij deed me een beetje aan Martijn denken met izjn complot theoriën maar dan zonder gekookt ei hihi. In Lima aangekomen werd ik netjes opgewacht door een man van het hostel waar ik zou overnachten. Ontzettend aardig maar sprak geen woord engels en toen ik vroeg of hij Joran van der Sloot kende antwoorde hij si do you know Cusco. Uhm laat maar. Het hostel was erg kleurrijk en de mensen heel aardig maar er waren bijna geen gasten. Ik heb nog even met een Canadees zitten praten en ben om 20.00 lokale tijd naar bed gegaan. Ik voelde me best raar, alleen in zo´n grote kamer waar 6 stapelbedden stonden. Maar ik heb het overleefd en ´s ochtends kreeg ik een heel uitgebreid ontbijt!

Samen met een Australische jongen die dezelfde vlucht naar Cusco had als ik ben ik naar het vliegveld gegaan. Super mooi uitzicht tijdens de vlucht maar dat zullen jullie op de fotos wel zien (als het uploaden lukt tenminste). In Cusco aangekomen werd ik opgewacht door een super aardig vrouwtje van de taalschool waar ik ook mee in huis woon. Het is een super groot huis waar ik samen met 3 medestudenten (waarvan 1 Nederlands meisje

) en 2 gezinnen bestaande uit een lerares met haar 2 kinderen en de regelaarste van de school met haar 2 kinderen woon. Ik heb een heel klein maar gezellig kamertje op de eerste verdieping helemaal achterin met een eigen badkamer! Beetje armoedig maar tegelijkertijd super luxe dat ik mijn eigen badkamer heb. Ik ben gelijk op bed gaan liggen omdat het hoogte verschil echt super vemoeiend is en je er ook erge hoofdpijn van krijgt. Ik heb daarom ook besloten vanmiddag niet mee te lunchen vanwege de misselijkheid.

Vanochtend ben ik om 06.30 opgestaan om de wedstrijd Nederland-Denemarken te kijken. Voor, tijdens en na het ontbijt kon ik lekker meegenieten van de eerste winst van Nederland. Daarna voor mijn eerste les naar school. 20 minuten lopen of 5 minuten met de taxi wat je 90 eurocent kost, is mijn school. Het is hier altijd zonnig dus we besloten te lopen. Mijn eerste lessen waren vooral overweldigend! In combinatie met de hoofdpijn heeft het er voor gezorgd dat ik nu helemaal kapot ben maar wel al heel wat geleerd heb.

Ik heb eigenlijk nog veel meer te vertellen maar om het een beetje leesbaar te houden laat ik het hier bij. Het gaat in ieder geval goed met me! Ik heb super goed geslapen en heb een heerlijk bed. Het eten is ook lekker al kan ik niet alles thuis brengen. Nouja de rest lezen jullie later wel of zien jullie op de fotos. Ik heb inmiddels wel bereik op mijn mobiel.

Dikke kus uit Cusco,

Femke